Dla mistrza i doradcĂłw

[Tiara]

To jest specjalny padok dla mistrza i doradcĂłw

[Tiara]

WeszÂłam spokojnie na padok. StanĂŞÂłam na Âśrodku i zaczĂŞÂłam skubaĂŚ trawĂŞ.

[Lucy]

Przy bramie na padok juz nie wytrzyma³am i wyrwa³am siê Layli. Strzeli³am baranka na po¿egnanie i zacze³am galopowaÌ po padoku, ale to nie by³o to samo co bieganie na wolnym terenie. Czeka³am tylko na dobr¹ okazje. Pok³usowa³am do ogrodzenia sprawdzaj¹c jego wysokoœÌ po czym zaczê³am brykaÌ po ³¹ce.

[Tiara]

Z zazdroœci¹ patrzy³am na k³usuj¹c¹ klacz, ale jednak moja intuicja mówi³a, ¿e zaraz Lucy coœ bêdzie chcia³a wywin¹Ì. Lecz to nie bêdzie zwyk³y ma³y ¿arcik...
Nie moÂżna byÂło powiedzieĂŚ  po mnie,  Âże niepokojĂŞ siĂŞ o drugÂą klacz.

[Lucy]

CzekaÂłam coraz bardziej zniecierpliwiona na odejÂście ludzi. ParsknĂŞÂłam radoÂśnie widzÂąc Layle spoglÂądajÂąca na zegarek.
- Ja muszê ju¿ iœÌ... Poradzisz sobie? - powiedzia³a dziewczyna spogl¹daj¹c na Ellie i na Tiarê. Na mym pyszczku zagoœci³ ponownie szataùski uœmieszek.

[Tiara]

-Tak, jasne. -odpowiedziaÂła

[Lucy]

- DziĂŞki, pa! - powiedziaÂła Layla i odeszÂła machajÂąc rĂŞkÂą na poÂżegnanie. Gdy zniknĂŞÂła z widnokrĂŞgu nie byÂło juÂż na co czekaĂŚ. GalopowaÂłam po padoku udajÂąc, Âże nie mam zÂłych zamiarĂłw jednak gdy tylko Ellie spuÂściÂła mnie z oczu zerwaÂłam peÂłnym i szaleĂączym cwaÂłem w stronĂŞ pÂłotu. Bez wiĂŞkszych problemĂłw przeskoczyÂłam ogrodzenie zostawiajÂąc sobie masĂŞ zapasu i zanurkowaÂłam w pobliskie krzaki. Gdy upewniÂłam siĂŞ, Âże nikt tego nie zauwaÂżyÂł pokÂłusowaÂłam cichutko przed siebie. ZniknĂŞÂłam z widnokrĂŞgu szybciej niÂż uciekajÂąca cyganka... i lepiej.
Wreszcie by³am zadowolona. Zero krat, p³otów, siode³ ani kie³zn. Sam na sam z natur¹, pierwszy raz od kilku lat. Bez wzroku ludzi, koni, bez linek i wstrêtnych batów. Ciche szelesty wywodzi³y siê spod moich, podkutych srebrnymi podkowami, kopyt, a z chrap uwalnia³ siê delikatny oddech. Grzywa lœni¹c w promieniach s³oùca przewiewana by³a przez delikatny wiatr, a ogon, wysoko uniesiony, zdobi³ dodatkowo to piêkne, pe³ne gracji i majestatyczne stworzenie jakim to by³am. Silne miêœnie mych d³ugich, smuk³ych nóg wiod³y mnie wœród zielonych, wysokich traw przysypanych barwnymi liœÌmi. Nic, tylko galopowaÌ przez ten wspania³y œwiat s³uchaj¹c koncertów ptaków. W czasie tego swojego zachwycenia przebieg³am ju¿ wielki kawa³ek docieraj¹c a¿ po brzeg morza.

[zt]

[Tiara]

RozejrzaÂłam siĂŞ po padoku i zmartwiona zauwaÂżyÂłam, Âże nigdzie nie ma Lucy. PodeszÂłam najszybciej jak mogÂłam do Ellie. ZobaczyÂła moje mĂŞczarnie z nogÂą i szybko wstaÂła i podeszÂła do mnie mĂłwiÂąc:
-Tiara, ty nie moÂżesz chodziĂŚ!-ja parsknĂŞÂłam niespokojnie i zaczĂŞÂłam rozglÂądaĂŚ siĂŞ po padoku. Ona rĂłwnieÂż siĂŞ rozejrzaÂła. Po chwili dostaÂła oÂświecenia i krzyknĂŞÂła niespokojnie-Gdzie jest Lucy?! ZostaĂą tu, ja biegnĂŞ po Layle. WybiegÂła z padoku, starannie zamykajÂąc furtkĂŞ.

[Tiara]

WbiegÂła na padok z kantarem w rĂŞku. ZaÂłoÂżyÂła mi go na gÂłowĂŞ i wyprowadziÂła ze spokojem z padoku. Jak widaĂŚ caÂła sprawa w Lucy zakoĂączyÂła siĂŞ pomyÂślnie.