Zdenerwowana odbiegÂłam na drugi koniec. Przed chwilÂą byÂł peÂłen Âżycia, a teraz mnie olewa. Pff. PrychnĂŞÂłam i spojrzaÂłam przez chwilĂŞ na ogiera. Potem odgarnĂŞÂłam Âśnieg i poskubaÂłam trochĂŞ trawy, co chwilĂŞ jednak ukradkiem patrzÂąc na Deliora.

Wrrr... Zimny wiatr ze Âśniegiem wiaÂł od lasu. Co chwile drÂżaÂłem niezadowolony z tego chÂłodu. OdwrĂłciÂłem siĂŞ tyÂłem do prÂądu wiatru nadal przyskubujÂąc trawkĂŞ.

PopatrzyÂłam ze zdziwieniem na ogiera. Co mu siĂŞ staÂło? Nagle zrezygnowaÂł. Niezadowolona odbiegÂłam od niego. Trudno, jeÂżeli od tak mu nie zaleÂży to nie. Spokojnie zaczĂŞÂłam skubaĂŚ trawĂŞ.

Opad³ na ziemie z niezadowoleniem. Nie bêdzie stawa³ na g³owie. Jeœli jej zale¿y to niech sama siê postara. Tsa, huœtawki nastrojowe to coœ co wystêpowa³o u mnie zbyt czêsto. Drgn¹³em pod wp³ywem ch³odnego wiatru i odgarn¹³em kopytem œnieg z ciemnozielonej trawy. Zacz¹³em skubaÌ zmarzniête ŸdŸb³a. Ju¿ mi nie zale¿a³o skoro ta panna to taka uparta. Opuœci³em ogon i przesta³em ja obserwowaÌ. Czy udowodni, ¿e jest warta zainteresowania, to ju¿ tylko jej sprawa.
Zapewne nagÂłe zaprzestanie ekscytacji wynikÂło z mieszanego humoru po przyjeÂździe. No nic....

StaÂłam spokojnie patrzÂąc na ogiera. Tak lepiej. PobiegÂłam galopem koÂło, a jak wrĂłciÂłam strzeliÂłam baranka i zarÂżaÂłam donoÂśnie. PodeszÂłam kawaÂłek i wyciÂągnĂŞÂłam Âłeb, po czym uszczypnĂŞÂłam go w ÂłopatkĂŞ. OdbiegÂłam kawaÂłek i stanĂŞÂłam. PatrzyÂłam siĂŞ prosto w oczy konia.

Ups, rzeczywiÂście xD Nie przyjrzaÂłam siĂŞ.
To moÂże niech bĂŞdzie 19 x3

Gdy klacz przesz³a kilka metrów ode mnie drgn¹³em i rzuci³em siê za ni¹ w pogoù skocznym i energicznym galopem. Chcia³a wiêcej, to i wiêcej bêdzie mia³a. By³em du¿o szybszy z uwagi na rann¹ nogê andaluzki wiêc bez wiêkszych problemów zatoczy³em wokó³ niej pó³kole wybiegaj¹c na przeciw niej. Zatrzyma³em siê ostro i stan¹³em olbrzymiego dêba przednimi kopytami lekko wymachuj¹c kilka metrów od siwki. Temu ca³emu przedstawieniu towarzyszy³o donoœne r¿enie.

Nie zwróci³am zbytniej uwagi na jego drobne zaczepki. Tylko na tyle go staÌ.? Myœla³am, ¿e taki ogierek coœ potrafi lepszego, choÌ to co pokaza³ w boksie robi ma³e wra¿enie. No có¿, jak bêdzie chcia³, to poka¿e coœ wiêcej. Prychnê³am, co by³o wyraŸnym znakiem dla niego "Poka¿ coœ lepszego!"

Strzeli³em barana, gdy tylko klacz siê ruszy³a. Bieg³em ci¹gle za ni¹, nie wyprzedzaj¹c jednak znacznie spowolnionej przez rann¹ nogê andaluzki. Kilka razy jednak sprawnie podbiega³em do niej podgryzaj¹c w ³opatki i zad po czym zwalnia³em sprawnie nim towarzyszka zd¹¿y³a zareagowaÌ. Zatrzyma³em siê na œrodku padoku zni¿aj¹c ³eb i oddychaj¹c g³êboko, a jednoczeœnie uwa¿nie obserwuj¹c poczynania siwki. Unios³em ³eb, razem z ogonem i pod¹¿a³em za ni¹ wzrokiem nie ruszaj¹c siê jednak z miejsca.

Podnios³am ³eb i popatrzy³am z zaciekawieniem na ogiera. Stanê³am dêba na dwóch tylnich nogach. Jeszcze mnie bola³a noga, ale nie zwa¿a³am na to uwagi. Rana by³a prawie zagojona. Wierzga³am przednimi nogami, a z pyska wydobywaj¹c donoœne r¿enie. Stanê³am twardo na wszystkich nogach i ruszy³am galopem wczeœniej strzelaj¹c baranka. Niestety jeszcze trochê ula³am, co by³o jednak widoczne. Przebieg³am przez ca³y padok galopem, po czym wróci³am do ogiera. Gdy przechodzi³am ko³o niego uszczypnê³am go w ³opatkê. Stanê³am doœÌ blisko niego czekaj¹c na jego reakcjê.