Z zazdroÂściÂą przyglÂądaÂłem siĂŞ jak Taiara opuszcza padok. Wszystko byleby do ciepÂła! KrĂŞciÂłem siĂŞ przy bramie wyczekujÂąc aÂż ktoÂś po mnie przyjdzie. Z budynku wyÂłoniÂł siĂŞ starszy siwy mĂŞÂżczyzna trzaskajÂąc drzwiami. MiaÂł naburmuszonÂą, odrzucajÂąca minĂŞ, a w rĂŞku trzymaÂł mĂłj kantar i uwiÂąz. NiemalÂże go przewrĂłciÂłem gdy tylko otworzyÂł bramĂŞ. Nawet nie zaÂłoÂżyÂł mi kantara. Sam pokÂłusowaÂłem przed drzwi stajni oddychajÂąc chrapliwie.

[zt]

SzesnastkĂŞ proszĂŞ x3

PopatrzyÂłam na ogiera, po czym zwrĂłciÂłam Âłeb ku drodze. Po chwili zarÂżaÂłam gÂłoÂśno. Nic. StanĂŞÂłam zniecierpliwiona czekajÂąc na El. UsÂłyszaÂłam kroki i w koĂącu przyszÂła moja pani. WeszÂła na padok. PodeszÂła w mojÂą stronĂŞ i wyprowadziÂła z padoku.
-Pierwszy raz widzê, ¿ebyœ chcia³a wyjœÌ z padoku, a tym bardziej, gdy jest ogier...-powiedzia³a cicho i sz³a powoli w stronê stajni.

Ups, przepraszam. Zaraz poprawiĂŞ

To Lucy braÂła trzynastkĂŞ, nie ja xd

Mija³y d³ugie nudne godziny, które niemi³osiernie siê d³u¿y³y, a¿ w koùcu mój czjny sen naruszy³y g³osy ludzi wydobywaj¹ce siê z pobliskiego budynku. Nadal by³o ciemno i na tle lasów i pól widaÌ by³o tylko niewielkie kwadraciki œwiat³a wydobywaj¹ce siê z okien. Poruszy³em siê nerwowo uderzaj¹c kopytami o ogrodzenie. Wyci¹gn¹³em do ty³u tyln¹ œcierp³¹ podczas snu nogê i roœci¹gn¹³em j¹. Zacz¹³em robiÌ wolno ma³e okrêgi w pobli¿u bramy wyczekuj¹c na zabranie z tego przeklêtego mrozu.

Ze z³oœci¹ popatrzy³am na ogiera. To ju¿ jest chamskie. Jak nie chcia³ od razu to czemu zaczyna³. Prychnê³am z niezadowoleniem i pobieg³am do El. Jak widaÌ usia³a odejœÌ, wiêc g³oœno zar¿a³am.

A ja trzynastkĂŞ, skoro juÂż dzisiaj piÂątek xD

trĂłjeczkĂŞ poproszĂŞ :3

Nomnomnom, trawka <3. Szkoda tylko, ¿e zmarzniêta :C. Ale przekopuj¹c siê przez warstwy œniegu, ukrywaj¹ce siê pod nim jesienne liœcie, które jeszcze nie zd¹¿y³y zgniÌ i skamienia³¹ z zimna ziemiê natkn¹³em siê na przepyszny korzonek jakowejœ roœliny. Unios³em ³eb z satysfakcj¹ prze¿uwaj¹c zdobycz i zwróci³em oczy ku klaczy. Drgnê³o mn¹ jak tylko na ni¹ spojrza³em. Jak tak mo¿na w taki mróz wyprowadzaÌ rannego konia bez derki na padok? Barbarzyùstwo. Podrepta³em do bramy, stan¹³em przed ni¹ i zacz¹³em przyskubywaÌ drewniane ogrodzenie zrzucaj¹c jednoczeœnie z niego tony bia³ego puchu. Z niecierpliwoœci¹ wyczekiwa³em ranka. Zwiesi³em ³eb przez ogrodzenie szyjê opieraj¹c o ten otó¿ oddzielaj¹cy mnie od reszty œwiata przedmiot i przymru¿y³em oczy. Zapad³em w p³ytki i czujny sen.